Spokojnym nurtem narracji wpłynęłam na szerokie wody "Faraona" Bolesława Prusa. Uważam, że klasyka jest zawsze w dobrym tonie.
Język autora cechuje lekka surowość, bez zbędnych metafor, ozdobników. Jednocześnie jest on plastyczny, odmalowujący bogaty świat starożytnego Egiptu czasów Ramzesa XIII.
"Faraon" został doceniony przez ówczesnych krytyków. Stanowił odniesienie do aktualnych społecznych konfliktów. W powieści znajdziemy pełny przekrój społeczny starożytnego Egiptu, w gruncie rzeczy odpowiadający sytuacji w Kongresówce. W wielu scenach najbiedniejsi są poniewierani i bici. Jednocześnie autor daje do zrozumienia, że ich mentalność jest uboga, przyziemna.
Autor wspaniale oddał klimat tamtych czasów. Zarówno w szerszym planie, gdy czytelnik jest obserwatorem widowisk skupiających tłumy, jak i węższym, gdy akcja rozgrywa się pomiędzy dwojgiem, trojgiem bohaterów. Dla mnie atutem tej powieści jest mistyczny klimat. Religia włada ludem, ale i władca boi się narazić bóstwom. Z naszego punktu widzenia może się to wydawać groteskowe. Jednak bez względu na epokę człowiek potrzebuje wierzyć. Ludzką wiarą można sterować. Kapłani pociągają za sznurki. W "Faraonie" dominuje gra polityczna.
Warto poczytać o ludzkich żądzach, walce o władzę, strachu, który podsyca niewiedza oraz ulotności uczuć.
tytuł "Faraon"
autor Bolesław Prus
wydawnictwo PIW
tom I 399 stron
tom II 404 strony
